miércoles, 4 de julio de 2012

A Tres Metros Sobre El Cielo...

Avui he vist una pel.lícula que tenia ganes de veure. És el títol d'aquesta entrada. I he fet una recolecta de quelcom que diu el protagonista; i és que m'ha resultat molt familiar... I diu així:

 "Un día pasa. Pasa que estás de pié en algún lado y no quieres ser ninguno de los que están a tu alrededor. Ni siquiera quieres ser tu. Lo único que quieres es salir corriendo... Salir a toda ostia del sitio en el que estás.

Y de repente ocurre, algo se acciona.

Y en ese momento sabes que las cosas van a cambiar. Y han cambiado... Y que a partir de ahí no volveran a ser lo mismo, nunca. Cuando ocurre, lo sabes.

Y vives a tres metros sobre el cielo...

Pero Siempre hay un momento en que los caminos se bifurcan... cada uno toma una dirección pensando que los caminos se volveràn a unir... desde tu camino ves a la otra persona cada vez más pequeña... no pasa nada, estamos hechos el uno para el otro... al final estará ella... pero al final sólo ocurre una cosa... llega el puto invierno.

Y de repente te das cuenta que todo ha terminado... de verdad. Ya no hay vuelta atrás, lo sientes. Y justo entonces intentas recordar en qué momento comenzó todo y descubres que empezó antes de lo que pensabas, mucho antes. Y es ahí, justo en ese momento cuando te das cuenta que las cosas sólo ocurren una vez. Y por mucho que te esfuerzes ya nunca volverás a sentir lo mismo; ya nunca tendrás La sensación de estar a tres metros sobre el cielo."

I jo afegiria: "Almenys amb aquesta persona."

No hay comentarios:

Publicar un comentario